Gronkowiec złocisty (Staphylococcus  aureus) jest najczęstszą przyczyną zakażeń szpitalnych w Polsce. Zakażenia różnymi szczepami gronkowca stanowią ok. 35% wszystkich zakażeń szpitalnych. Duża liczba zakażeń wynika z faktu, że nosicielami tej bakterii może być nawet 30% populacji. Zakażenie gronkowcem złocistym nie zawsze wiąże się z symptomami zagrażającymi zdrowiu czy życiu – w wielu przypadkach bywa również bezobjawowe. Staphylococcus aureus bytuje zarówno w warunkach tlenowych jak i beztlenowych. Bakterią gronkowca można zarazić się na kilka różnych sposobów: 

• poprzez styczność z zakażonymi przedmiotami, 
• poprzez kontakt z nosicielem
• drogą kropelkową
• poprzez spożywanie zakażonych pokarmów lub płynów

Możemy wyróżnić 2 główne rodzaje gronkowca:

• gronkowiec złocisty MRSA – uznawany za gronkowiec szpitalny, nie występuje on powszechnie wśród ludzi, ale bytuje właśnie w szpitalach
• zwykłe szczepy gronkowca złocistego, które powszechnie występują wśród ludzi, jednakże można się zakazić nimi również w szpitalu. W takiej sytuacji należy wykazać wysokie prawdopodobieństwo, że do zakażenia doszło właśnie w szpitalu, np. gdy bakteria jest ulokowana w miejscu pooperacyjnym. 

Zazwyczaj objawy zakażenia gronkowcem ujawniają się wśród osób osłabionych, poddawanych zabiegom oraz operacjom. Gronkowiec najczęściej przejawia się w postaci zakażeń ropnych skóry, tkanek podskórnych oraz tkanek miękkich, zakażeń układowych, a także zatruć pokarmowych. Najczęstszymi przyczynami zakażenia pacjentów gronkowcem jest niewłaściwa higiena personelu medycznego, brak jałowych opatrunków czy sterylnych narzędzi chirurgicznych. Szpital obowiązany jest należycie zadbać o miejsce wykonywanych zabiegów i czystość sal w których przebywają pacjenci. Jeśli dojdzie do zaniedbań i zakażenia gronkowcem złocistym, to placówka medyczna odpowiada za szkody wyrządzone przez tą bakterię. 

Rozstrój zdrowia wywołany zaniedbaniami personelu szpitalnego, koszty związane z leczeniem zakażenia i krzywda w postaci cierpień fizycznych i psychicznych są podstawą dla poszkodowanych do dochodzenia swoich roszczeń – zarówno w postaci odszkodowania jak i zadośćuczynienia.