Najprostszym wytłumaczeniem powyższego jest stwierdzenie, iż krzywda to szkoda niemajątkowa, a szkoda majątkowa.

Niejednokrotnie w orzeczeniach czy pismach procesowych używa się słowa „szkoda” w rozumieniu szkody niemajątkowej, a wiec krzywdy. Ustalenie z którym rodzajem szkody mamy w danej sprawie jest kluczowe dla podjęcia decyzji, z jakim powództwem wystąpimy do ubezpieczyciela czy sądu.

W przypadku szkody (majątkowej) możemy domagać się odszkodowania, zgodnie z art. 415 k.c., natomiast w sprawach gdzie poszkodowany doznał krzywdy- możemy wnosić o wypłatę zadośćuczynienia z art. 445 k.c.

Co to jest w praktyce?

1) krzywda– wszelkie cierpienia fizyczne oraz psychiczne, bóle, lęki, problemy psychiczne, bezsenność, a także poczucie odtrącenia, niepasowania do społeczeństwa, poczucie nieprzydatności społecznej, cierpienie wywołane brakiem kontaktu z rówieśnikami, czy też poczucie bezradności. Generalnie są to wszystkie negatywne skutki zdarzenia, które miały miejsce w naszym życiu, a nie są one związane z przedmiotami materialnymi czy pieniędzmi.

2) szkoda– są to wszelkie koszty np. leczenia, opieki, poniesione w związku z wypadkiem, a także wszelkie zniszczenia przedmiotów materialnych, takich jak ubrania, okulary a nawet samochód. Zgodnie z art. 415 k.c. podmiot odpowiedzialny za zdarzenie jest obowiązany do naprawienia szkody, a więc wypłaty wszystkich tych kosztów lub równowartości przedmiotów.